Mijn 'jubileum', update en de week van de Teek

5 jaar!!! WTF. Sorry, schelden is niet netjes. Maar my god, ik vier dit jubileum echt niet.

 

5 jaar van mijn leven *poef* weg door zo'n mini klein teekje die toevallig besmet was met Borrelia en nog een paar minder fijne co-infecties.

Ik kan er zo kwaad om worden. Niet op die teek. Die kon er weinig aan doen. Maar wel op de zorg in Nederland. Of meer de kennis. Meer het gebrek daaraan. En de richtlijnen. Dezelfde richtlijnen die er voor zorgen dat nu ik all the way naar Duitsland ben gegaan voor behandeling met langdurige infusen, ik nog niet behandeld kan worden. Want als de inspectie erachter komt, zijn ze hier de sjaak. Dus geen arts durft de verantwoordelijkheid te nemen. En als ik hier geen arts heb, dan ook geen thuiszorg. Dus ik dacht: dan particuliere thuiszorg.. maar nee, die kunnen het risico niet nemen. Want de richtlijnen hier... 

 

Nou ja, ik ben een positief persoon. Dus dan maar geen infusen. Niet nu, ieder geval. Ik wil ook niemand in problemen brengen..Andere opties bekijken en doorgaan met de huidige behandeling. Want mijn Duitse arts is ook heel goed zonder infusen.

 

Ik ben nu 9 maanden onder behandeling (met pillen) en hoe goed het een tijdje terug ging (elke dag naar buiten!), die tijd is even voorbij. Helaas. Ik voel me een stuk slechter, meer pijn, veel minder energie, zware geheugenproblemen en ik weet niet waar het door komt. T is de eeuwige terugval en I hate it.

Ik kan af en toe wel naar buiten (en dan natuurlijk gelijk naar de winkel) maar ik stort snel in.  Is eindelijk (!!) mijn keuken af, heb ik geen puf om te koken of bakken. Maar over het algemeen mag ik echt niet klagen over mijn progressie sinds de behandeling. Dus positief blijven en wachten tot het beter gaat. En even Duitsland mailen of er iets aangepast moet worden qua medicatie (;.

 

Ben wel heel leuk met mijn oud-collegatjes wezen eten (ze konden niet allemaal helaas) en dat was net alsof de tijd stil was blijven staan. Zo leuk! Moest er een kleine week van bijkomen (de eerste dagen echt heul ziek), maar dat was het waard. 

 

En net toen ik weer een beetje leefde, ging ik eten met mijn hele schoonfamilie bij de Chinees. Op oma's verjaardag. Ik weet niet precies hoeveel jaar geleden, waren we er ook met zijn allen en toen leefde oma nog. Toen was ik al vrij ziek en kon mijn vork niet vasthouden door mijn handen. Waar ik nog steeds veel last van heb, maar nu heb ik pijnstillers, toen NIKS.

Het was echt heel leuk iedereen weer een keer te zien, was echt jaren terug. Iedereen zegt dan ook zo lief dat je er goed uit ziet. Lang leve de make-up, maar dat geeft niet. Op dat soort avondjes voel je je even 'normaal'. Qua uiterlijk dan. Dat lijf werkt niet mee. Helaas.

Het is nu dinsdag en ben nog erg beroerd van mijn uitje van zaterdag. Dus bed en Netflix en hopen dat het snel beter gaat. Je kan denken: doe die uitjes dan niet. Maar er is niks leukers dan UIT HUIS zijn! En het kan nu. Dus hoe killing het ook is achteraf, ik doe het. Ik neem enorm veel rust van tevoren, zodat ik het redt en achteraf doodgaan overleef ik wel weer. Tot nu toe een 100% score op overleven (;

 

Het is de Week van de Teek. Ik geloof dat iedereen die mij kent nu wel uitkijkt voor die rotbeesten en zichzelf en kids checkt na buiten te zijn geweest. Al kan je het tegenwoordig ook door muggen krijgen. En steekvliegen. Maar het is TeekWeek, dus let's focus op de teek.

Spray je in, ze zitten in het gras en op struiken. Dus uit de boom op je springen, dat doen ze niet. Dat was makkelijk geweest, dan kon je veilig door het bos banjeren met een paraplu. Haha. Heb je een teek, verwijder hem op de juiste manier. Geen alcohol of gekke dingen doen met zeep. Al die HOAXen kosten mensenlevens. Gewoon met een tekentang. Bewaar de teek en stuur 'm op. Ze kunnen hem testen (kost wel wat) maar dan weet je zeker of hij besmet was met Borrelia. Ik adviseer gelijk aan de ab te gaan voor 6 weken. Dan weet je zeker dat je save bent en heb je geen risico op besmetting. (als je er gelijk bij bent) Maar ja, weinig huisartsen geven dat. Helaas. Dus probeer zo lang mogelijk. Het klinkt misschien overdreven, maar serieus: mijn leven wil je echt niet.